İçimdeki Sebepler...

Bazen çok sıkkın olduğum zamanlar,bir an ağzımdan ne çıkarsa yazıyorum iyi veya kötü ne yazdığımı hatırlamasam da.Ama bunun ne kadar büyük bir suç olduğunun farkındayım :(bilmeyerek yapsamda suçumun farkındayım.Ama bir an geliyor,hiç birşeyi gözün görmüyor,Sözün bittiği yer misali,hiçbirşey.....İşte bazen insanlar hata yapabiliyor,farkında olmadan,bilmeden,sinirliyken,kendini kaybedersin....son an gelir pişman olursun,fakat son pişmanlık da fayda etmez...Bir kere oldu mu bu hatalar,kolay kolay düzelmez,Eskisi gibi olmaz hiçbirşey...Hep böyle pürüzlü mü gidecek bilemem,artık beyin yorgun,durgun,sessiz olursun,karışımazsın,çünkü benim bir hatam var dersin her zaman.Moral düzgün değil,sessizliğinle kaybolur gidersin,konuşmazsın,sıcaklık olmaz,Sadece bir şeyi biliyorum,Hiçbirşey Eskisi gibi olamaz.Düzelmeyeceğini bile bile...İçimde kalır herşey,olan,biten,seni düşünen bile olmaz.Sen Artık Kendin Olacaksın..Yani hep ben,ben olacaksın.Ben olacaksın,Bu hayatta ileride de bir eş çıkıncaya kadar karşına...Hayatın doğruları bu çünkü...Zaten bu hayata,bir ağacın kökü misali geliyorsun,annen,baban,kardeşin ve sen olursun hayatta.Son teker teker ayrılıp,Herkes kendi ayaklarının üstünde durmaya başlıyor.İşte Hayat Böyle Birşey...Hatasız kul olmaz..Herkese iyi Hafta Sonları Diliyorum :))Hoşçakalın BlogDostlarımm :))