İyi ki,

Hayatım da ilk defa işe girdi(m)ğim de,ve üzerinde o kadar hayallerim olmuştu ki,Hayallerim oluştu,yaşıyordum bire bir...Aniden ayrılık kararı vermem de benim için,kendim için şok oldu.

Bunun üzerinden iki ay geçmesine rağmen kendimde bir boşluk hissi var...Üzgünüm aslında...

Ailemin morallerimin bozuk olduğu bilmemesi için elimden geldiği kadar bu zamana geldim...

Bundan birkaç gün önce;Ummadığım bir Anda Telefonum çaldı,İş Yerinden bir Arkadaşım arıyordu :)

Ben biraz tedirginlikle açtım,Arkadaşımla epeyce konuştuk...Benimle buluşmak istediğini söyledi,bende kabul ettim.İş yerinden ayrılsam da,Arkadaşlarımla aramda hiçbir sorun yoktu.

Bayramdan önce buluşmak istediğini çokça söyleyen arkadaşımın sözünü tuttum :)

Çarşamba günü buluştuk arkadaşım Sema ile :) Epeyce dertleştik,ben sadece Sema diye düşünmüştüm halbuki İş Yerinde birkaç arkadaşlarım da sonradan geldi,Çok sevindim doğrusu :))

Beni Unutmadıklarını ve çok sevdiklerini anladım :) Gözlerim doldu,Sevilmeyecek insan değilim doğrusu...

Onlar da gelince,ortam biraz daha canlandı,ben'le :))

İş Yerinde çünkü beni sevmeyen,anlaşamayan insan asla yoktu...

Bazıları benim yokluğumu öyle bir anlamış ki,Oturmuş kalmış,Birşeyler olmuş yani...

Anlasın...Bir zamanlar benim de öyle canımı sıkmışlardı,yapacaklarını yapmışlardı bana...

Neyse,Ben bu can sıkısı olan şeyleri değil anlatmak istediğim,Sadece bu 3 güzel İnsanların Beni hatırlayacak olması....Onları Görmem,Beni  O kadar mutlu etti ki,İyi ki;O güzel yüzlü insanları Tanımışım,İyi ki Benim Arkadaşlarım...

En güzel günümüzdü o gün,İyi ki varsınız,Sizleri tanığıma çok seviniyorum ki,İyi bir dostluk olacağına inanıyorum...Hepinize çok Teşekkürler...

Herkese İyi Günler Dilerim...

Sevgiyle kalın,Görüşmek Dileklerimle...